Episch Universum: Een Spannende Reis Door Iconische Werelden

Terwijl ik Celestial Park binnenstapte, de bruisende entree naar Universal Orlando Resort’s Epic Universe, werd ik meteen betoverd door de magie die mij te wachten stond. Dit nieuwste themapark biedt vier portalen naar geliefde fictieve rijken vol betovering, mythische wezens en iconische personages. Ondanks een paar kleine haperingen biedt Epic Universe een onvergetelijk avontuur dat de verwachtingen overtreft.

Wat het meest opviel tijdens mijn bezoek waren niet alleen de attracties – hoewel de animatronic-rijke Monsters Unchained, een hoogtepunt onder wereldwijde attracties, een blijvende indruk achterliet – maar de meeslepende momenten die mij vanuit Orlando naar geliefde verhalen brachten. Waar anders kon ik een band vormen met Toothless uit How to Train Your Dragon, Dr. Frankenstein helpen om Dracula te vangen, het Mushroom Kingdom en Donkey Kong Country verkennen, of stappen zetten in de Tovenaarswerelden van het Parijs van de jaren 1920 en het Londen van de jaren 1990? Alleen bij Epic Universe, wat het een must-visit bestemming maakt.

Super Nintendo World

Super Nintendo World en het Donkey Kong Country-gebied zijn misschien niet helemaal nieuw, omdat ze al debuteerden in andere Universal-parken, maar hun charme blijft onmiskenbaar. Als eerste bezoeker en levenslange Nintendo-fan voelde het lopen door dit Mario-thema-gebied als een nostalgische thuiskomst, geworteld in herinneringen aan late Super Mario World-sessies met mijn moeder.

Via een Warp Pipe-portaal, compleet met iconische geluidseffecten, werd ik begroet door vertrouwde beelden: de vlaggenmast bovenop Mount Beanpole met draaiende munten, dreigende Thwomps, Koopas en Goombas; Peach’s Castle met schilderijen die doen denken aan Super Mario 64; en K-O-N-G-letters verspreid over Donkey Kong Country, die de klassieke spellen echoën. De vertaling van scherm naar realiteit is vlekkeloos.

De Question Blocks zijn een hoogtepunt. Met een Power-Up Band kunnen gasten digitale munten, stempels en sleutels verzamelen, waardoor het gebied een interactief spel wordt. Zelfs zonder band voelt het slaan op de gloeiende Question Blocks als een levenslange droom die uitkomt – een perfect voorbeeld van de meeslepende momenten die dit park definiëren.

Super Nintendo World zit vol met verrukkelijke details en Easter Eggs. Pikmin verschuilen zich in hoeken, een Yoshi’s Story-boek verschijnt in een wachtrij, en een 8-bit Mario duikt op in een ondergronds gebied met een Power-Up Band. Deze knipoogjes naar Nintendo’s erfenis verrijken de ervaring, vooral terwijl je wacht op Mario Kart: Bowser’s Challenge.

Verrassend genoeg waren de attracties het zwakkere punt van het gebied. Mario Kart: Bowser’s Challenge mist de snelheid waar ik naar verlangde, en de AR-bril, hoewel innovatief, beperkte mijn zicht, waardoor de onderdompeling werd verbroken. Yoshi’s Adventure heeft een charmante wachtrij maar beweegt pijnlijk langzaam, waardoor ik werd blootgesteld aan Orlando’s hitte. Mine-Cart Madness voelt ruw aan, en de illusie van het springen over de rails verliest impact achterin de kar.

Ondanks deze gebreken hebben de attracties hun verdiensten, maar het verkennen van Super Nintendo World zelf overtreft ze. Toegankelijkheid is een sterk punt, met voldoende liften die de vele trappen in het gebied aanpakken, een functie die consistent is in heel Epic Universe.

How to Train Your Dragon – Eiland van Berk

Terwijl ik mijn hand uitstak, maakte ik contact met een levensechte animatronic-draak die naar mij toe leunde, met gesloten ogen van vertrouwen. Deze Toothless-ontmoeting in Epic Universe’s How to Train Your Dragon-thema Eiland van Berk is de meest opmerkelijke personage-interactie die ik ooit in een themapark heb meegemaakt. De responsieve, expressieve figuur, geleid door een perfecte Hiccup-personageacteur, was het hoogtepunt van mijn bezoek.

Eiland van Berk barst van de levendige kleuren, speelse draken en schattige schapen, versterkt door waterelementen die de schoonheid verhogen. De uitblinkende attractie, Hiccup’s Wing Gliders, is een spannende maar soepele familie-achtbaan, mijn favoriet in zijn soort in het park, die zweeft op John Powell’s iconische score.

Hiccup’s Wing Gliders biedt een adembenemende tour door Berk op een gevleugeld apparaat, dat vreugde levert zonder overweldigende intensiteit. Daarentegen zijn Dragon Racer’s Rally en Fyre Drill milder. De eerste biedt enige controle maar mist muziek en vliegende spanning, terwijl de laatste, een langzame waterattractie met zwakke waterpistolen, lijkt gericht op jongere gasten.

De meerlaagse speeltuin van Eiland van Berk is een parel, die kinderen een ruimte biedt om energie te verbranden met een prachtig uitzicht op het gebied. De Untrainable Dragon-show, met indrukwekkende drakenpoppen, is technisch verbluffend maar narratief minder sterk. Toch is het een waardevol spektakel.

De Tovenaarswereld van Harry Potter - Ministerie van Toverkunst

Hoewel veel ophef ontstond rond de verbluffende wachtrij van de Slag om het Ministerie, stal de setting van het Parijs van de jaren 1920 in de Tovenaarswereld de show. Terwijl ik dineerde in Café L’air De La Sirène, genietend van Franse uiensoep en een boterbiercrêpe, voelde ik mij getransporteerd naar Parijs, versterkt door een live band en de charmante Puffskein, Plume.

Le Cirque Arcanus, de beste show van het park, combineert fantastische beesten, getalenteerde artiesten en Potterverse-charme, en levert zowel lach als emotionele momenten. De interactieve toverstokervaringen – spreuken uitspreken of objecten activeren – waren echter frustrerend, vaak meerdere pogingen vereisend.

De wachtrij van de Slag om het Ministerie is een meesterwerk van schaal en detail, vergelijkbaar met Star Wars: Rise of the Resistance. De Métro-Floo-overgang naar het magische regeringscentrum van het Londen van de jaren 1990, met kantoren, receptiebalies en bewegende gezochte posters, creëert een meeslepende setting voor het proces van Dolores Umbridge. De lengte van de wachtrij – ongeveer 20 minuten – weerspiegelt echter de hoge verwachte vraag.

De attractie zelf is visueel opvallend, maar voelt schokkerig en leunt zwaar op videoschermen, die er soms ondermaats uitzien. Potter-fans zullen ervan genieten, maar ik geef de voorkeur aan attracties met meer praktische effecten.

Donker Universum

In eerste instantie minder enthousiast voor Dark Universe, werd ik weggeblazen door de belangrijkste attractie, Monsters Unchained: Het Frankenstein Experiment. Met Dracula, Frankenstein’s Monster en anderen combineert deze spannende maar toegankelijke attractie naadloze video en verbluffende animatronics, en verdient zijn plaats als de topattractie van Epic Universe.

Curse of the Werewolf, een draaiende achtbaan, voegt plezier toe met rug-aan-rug zitplaatsen, waardoor rijders reacties kunnen delen. Hoewel hobbeliger dan Monsters Unchained, is het breed plezierig. De sfeer van het gebied, met Frankenstein Manor en de vurige Burning Blade Tavern, voelt overdag te midden van menigten minder griezelig.

Personage-interacties schitteren, met Ygor’s geestige grappen, Frankenstein’s Monster-ontmoetingen en spookachtige viooloptredens die diepte toevoegen aan de meeslepende ervaring.

Celestial Park

Celestial Park is meer dan een toegangspoort tot de themagebieden van Epic Universe, en biedt een kosmische sfeer door zijn winkels, eetgelegenheden en de spannende Stardust Racers. Deze duellerende achtbaan levert hartkloppingen met lussen en vrije-val sensaties, en wedijvert met VelociCoaster met zijn competitieve maar gesynchroniseerde banen.

Stardust Racers schittert ’s nachts, met banen die lijken op vallende sterren. De Constellation Carousel, hoewel langzaam, biedt een ontspannende sterrendraai, maar de structuur belemmert het zicht op het park. De open ruimtes van Celestial Park zijn perfect voor kinderen, maar beperkte schaduw in Orlando’s 32-graden hitte vereist zonnebrandcrème en binnenpauzes.