David Lynch: การสูญเสียที่ไม่เหมือนใครในโรงภาพยนตร์

บทความนี้สำรวจมรดกที่ยั่งยืนของ David Lynch ผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์มักจะอธิบายว่า "Lynchian" ยังคงมีอิทธิพลต่อภาพยนตร์ร่วมสมัย ชิ้นส่วนเริ่มต้นด้วยการเน้นฉากสำคัญจาก Twin Peaks ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสามารถพิเศษของ Lynch สำหรับการวาดภาพที่ไม่มั่นคงภายใต้โลกีย์ จากนั้นนำเสนอความกว้างของผลงานของ Lynch จากฝันร้ายที่เหนือจริงของ ยางลบ ไปจนถึงคนช้าง ที่เจ็บปวด แสดงให้เห็นถึงธรรมชาติที่หลากหลาย แต่ไม่มั่นคงอย่างต่อเนื่องในงานของเขา

บทความเน้นความยากลำบากในการกำหนด "Lynchian" โดยอ้างว่ามันเหนือกว่าองค์ประกอบโวหารที่เรียบง่ายและครอบคลุมความรู้สึกที่กว้างขึ้นของความไม่สบายใจและคุณภาพเหมือนฝัน การอภิปรายสัมผัสกับวิธีการที่ไม่เป็นทางการของ Lynch ในการสร้างภาพยนตร์ยกตัวอย่างโดยการต่อต้านการประชุมฮอลลีวูดใน Twin Peaks: The Return และประสบการณ์ที่มีชื่อเสียงของเขาด้วย Dune ผู้เขียนเปรียบเทียบผลงานการทดลองของ Lynch กับภาพยนตร์ที่เข้าถึงได้ในเชิงพาณิชย์มากขึ้นโดยเน้นถึงการปรากฏตัวที่สอดคล้องกันของวิสัยทัศน์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาโดยไม่คำนึงถึงประเภทหรือข้อ จำกัด ด้านการผลิต

บทความสำรวจเพิ่มเติมผลกระทบที่ยั่งยืนของสไตล์ของ Lynch โดยสังเกตอิทธิพลของมันต่อผู้สร้างภาพยนตร์ร่วมสมัยเช่น Jane Schoenbrun (ฉันเห็นทีวีเรืองแสง), Yorgos Lanthimos (The Lobster), Robert Eggers (The Lighthouse) Ari Aster (Midsommar) และอื่น ๆ มันระบุว่าอิทธิพลของ Lynch ขยายเกินกว่าตัวเลือกโวหารที่เฉพาะเจาะจงส่งผลกระทบต่อบรรยากาศโดยรวมและความกังวลใจของกรรมการเหล่านี้

ผลงานชิ้นนี้สรุปโดยสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของ Lynch ในฐานะผู้สร้างภาพยนตร์ยอมรับการมีส่วนร่วมที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาในโรงภาพยนตร์และเน้นผลกระทบอันยาวนานของเขาต่อศิลปินรุ่นต่อไปในอนาคต ผู้เขียนแสดงออกถึงความปรารถนาที่จะค้นหาองค์ประกอบ "Lynchian" ที่แทรกซึมอยู่ในภาพยนตร์ร่วมสมัยซึ่งเน้นย้ำถึงพลังอันยาวนานของวิสัยทัศน์ของ Lynch