Dune Director's Lost Script Upheded

Ridley Scott's Lost Dune: onthullen een 40-jarig script

Deze week is vier decennia sinds David Lynch's Dune in première, een kassa -flop die later een toegewijde cult -aanhang cultiveerde. Dit staat in schril contrast met Denis Villeneuve's recente aanpassing op groot scherm van de klassieke roman van Frank Herbert. De betrokkenheid van Ridley Scott, voordat Lynch het roer nam, is tot nu toe grotendeels mysterieus gebleven.

Een 13 pagina's tellende versie van Scott's verlaten Dune scenario, geschreven door Rudy Wurlitzer in oktober 1980, is opgegraven uit de Coleman Luck Archives aan het Wheaton College. Deze ontdekking werpt licht op Scott's visie, een aanzienlijk afwijking van het oorspronkelijke scenario van Herbert en de interpretatie van Villeneuve.

Het eerste scenario van Frank Herbert, hoewel trouw, miste een filmische stroom. Scott, na het betrekken van Wurlitzer, streefde naar een pagina-een herschrijf en stelde een tweedelige aanpassing voor. Wurlitzer's script, terwijl hij de essentie van de roman vastlegde, doordrenkt een duidelijke gevoeligheid. Scott zelf beschreef het script later als 'behoorlijk verdomd goed'.

Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de ondergang van het project: de dood van Scott's broer, zijn terughoudendheid om te film in Mexico (de eis van de Laurentiis), een ballonbudget van meer dan $ 50 miljoen en de allure van Filmways ' Blade Runner -project. Cruciaal is dat Universal Executive Thom Mount opmerkte dat het script universele erkenning ontbrak.

Was de aanpassing van Wurlitzer een filmisch falen, of gewoon te donker en politiek geladen voor een mainstream publiek? Een gedetailleerde analyse van het script maakt individuele interpretatie mogelijk. Terwijl Wurlitzer en Scott weigerden commentaar te geven, biedt het script zelf boeiende inzichten.

Een opnieuw bedacht Paul Atreides

Wurlitzer's Dune opent met een droomsequentie die apocalyptische legers weergeeft, waarbij Paulus 'bestemming wordt voorspeld. De visuele beschrijvingen van het script, die doen denken aan de kenmerkende stijl van Scott, zijn rijkelijk suggestief. In plaats van de weergave van Timothée Chalamet, is Paul een 7-jarige, die een Bene Gesserit-test ondergaat. De scène wordt geplaatst met de parallelle ervaring van Jessica en benadrukt hun psychische band. Terwijl de film van Lynch vergelijkbare beelden had van het branden van vlees, handhaaft de versie van Wurlitzer een gevoel van surrealisme.

Het karakter van Paul is aanzienlijk assertiever dan in andere aanpassingen. Het script bevat een flash-forward die zijn training presenteert en uiteindelijk overtroffen van Duncan Idaho. Dit staat in contrast met de afbeelding van Lynch, waar Paul's kwetsbaarheid een grotere spanning creëert.

De 21-jarige Paul wordt afgebeeld als een meester-zwaardvechter, knap, charismatisch en koninklijk. Duncan, die Gurney vervangt, vertoont een humoristische houding.

• Duncan: * Het is de plicht van een leraar om zijn leerling op een dag te laten overtreffen. (glimlachen) Maar denk niet dat je kunt ontspannen. Dit is slechts één niveau dat je hebt bereikt. Er zijn andere, meer gevaarlijke methoden om te beheersen. Maar niet nu. Nu gaan we goed dronken worden.

De ondergang van de keizer en veranderende krachtdynamiek

Het script introduceert een cruciale wending: de dood van de keizer. Dit evenement, afwezig in de roman, dient als de katalysator voor de zich ontvouwende gebeurtenissen. De dood van de keizer wordt onthuld in een visueel opvallende scène in een mystieke setting, waar de grote huizen samenkomen om te rouwen. De overleden keizer, die door een medium communiceert, schenkt Arrakis aan Duke Leto.

De Baron Harkonnen, via Feyd-Rautha, stelt een kruidenproductieovereenkomst voor, die Leto afwijst. Een sleutellijn weerspiegelt een beroemde regel uit de film van Lynch: "die Dune Controls het kruid bestuurt en die het kruiden bestuurt, regelt het universum."

De navigator en aankomst op Arrakis

Het script toont de navigator, een kruiden-mutte wezen, als een langwerpige humanoïde figuur die in een transparante container zweeft. De navigator, die een coma binnengaat na het nemen van een pil, begeleidt de Heighliner door muzikale intonaties.

De aankomst van de Atreides op Arrakis wordt afgebeeld met een middeleeuwse esthetiek, die de nadruk legt op zwaarden, feodale gebruiken en klassenverschillen. De ecologische impact van kruidenwinning wordt benadrukt door ontlangen wezens en scènes van arme burgers. Een bargevechtscène, die doet denken aan actiefilms uit de jaren tachtig, introduceert een onverwacht element van actie.

Een gewelddadige afdaling in de woestijn

Het script heeft een brutale weergave van de Harkonnen -aanval op het fort van de Atreides. Paul ontmoet een vleermuisachtige jagerzoeker, een afwijking van de beschrijving van het boek. Het geweld is grafisch, waaronder talloze onthoofdingen en een vergiftigde Duke Leto. Yueh's verraad wordt aangedreven door zelfbehoud, zonder de nobele motivaties van andere aanpassingen.

De ontsnapping van Paul en Jessica is intens, met een gevaarlijke crashlanding en een strijd om te overleven. Het script laat de incestueuze relatie weg tussen Paul en Jessica, een belangrijk punt van discussie met Herbert en de Laurentiis.

De ontmoeting met de Fremen is op dezelfde manier brutaal en culminerend in Paul's duel met Jamis. Het script introduceert Chani als de vrouw van Jamis, die uiteindelijk Paul accepteert als haar nieuwe partner. De Fremen-ceremonie omvat een door kruiden veroorzaakte visie voor Paulus.

De climax omvat een water van de levensceremonie, met een sjamaan met drie borsten en een zandworm. Jessica drinkt het water van het leven en versmelt haar aura met de dominee moeder. Het script eindigt met Paul en Jessica geaccepteerd in de Fremen -stam.

Een gedurfde, onconventionele visie

Het script van Wurlitzer presenteert een donkere, meer politiek geladen visie van duin , die de nadruk legt op ecologische zorgen en de gevaren van charismatisch leiderschap. Het vertrek van het script van het bronmateriaal, hoewel controversieel, bieden een unieke interpretatie van het werk van Herbert. De volwassen thema's en grafisch geweld van het script hebben waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan. Hoewel het misschien niet alle duin fans heeft tevreden, biedt het een fascinerende blik in een verloren filmische mogelijkheid. De ecologische thema's, gevaren van fascisme en de oproep tot actie blijven vandaag opvallend relevant.