Yoko Taro okrzyknie ICO jako przełomowe arcydzieło

Yoko Taro, wizjonerski dyrektor gier znany ze swojej pracy na *Nier: Automata *i *Drakengard *, podzielił się swoimi przemyśleniami na temat głębokiego artystycznego wpływu *ICO *, tytułu, który na nowo zdefiniował historię w grach wideo. Pierwotnie wydane w 2001 roku dla PlayStation 2, * ICO * szybko zyskał kult z powodu minimalistycznej estetyki, atmosferycznej designu i narracji przekazywanej bez słów.

Taro wskazał, w jaki sposób centralny mechanik gry - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - był rewolucyjnym podejściem do interakcji gracza. Zauważył: „Gdyby * ICO * po prostu poprosił graczy o noszenie walizki wielkości dziewczyny, wydawałoby się to żmudne i frustrujące”. Zamiast tego emocjonalna waga prowadzenia innej postaci stworzyła głębokie poczucie połączenia, odrywając się od konwencjonalnych struktur rozgrywki i oferując coś wyjątkowo wciągającego.

W tej epoce projektowanie gier często koncentrowało się na mechanice tak angażującej, że mogłyby zachować zabawę, nawet jeśli wszystkie elementy wizualne zostały zastąpione podstawowymi kształtami. *ICO*jednak podjął inną ścieżkę. Priorytetowo priorytetem jest głębokość emocjonalna i znaczenie tematyczne nad czystą interaktywnością, udowadniając, że historia i atmosfera mogą być równie niezbędne dla samej gry. Jak zauważył Taro, ta zmiana pomogła podnieść gry wideo z rozrywki na sztukę.

Opisując * ICO * jako „tworzenie epoki”, Taro przypisał mu wpływ na kierunek nowoczesnego rozwoju gier. Pochwalił tytuł pokazania, że ​​interaktywne media mogą przekazywać potężne emocje i filozoficzne idee poprzez subtelne gesty i opowiadanie o środowisku.

Oprócz *ICO *Taro potwierdził również trwały wpływ dwóch innych przełomowych tytułów: *Undertale *autorstwa Toby Fox i *Limbo *autorstwa Playdead. Te gry, wyjaśnił, rozszerzyły ekspresyjny potencjał gier wideo, pokazując, że medium może zapewnić znaczące doświadczenia intelektualne i emocjonalne w przeciwieństwie do żadnej innej formy sztuki.

Dla fanów bogatych emocjonalnie narracji Yoko Taro i niekonwencjonalnej historii jego refleksje na temat tych wpływowych tytułów oferują cenny wgląd w siły twórcze kształtujące jego uznane dzieła. Podkreślają także dalszą ewolucję gier wideo jako dynamicznej i głęboko ekspresyjnej formy sztuki zdolnej do rezonansowania zarówno na poziomie osobistym, jak i filozoficznym.