Doom's Combat Evolution Mirms Modern Metal Music Trends

De Doom -serie is al lang synoniem met de pulserende energie van metalmuziek. Een glimp van zijn iconische demonische beelden of een korte luisterbeurt naar zijn soundtrack roept onmiddellijk de geest van het genre op. Het visuele spektakel van vlammen, schedels en duivelse wezens in Doom weerspiegelt de intense podiumopstellingen van legendarische banden zoals Iron Maiden. Deze diepe verbinding met metal is geëvolueerd naast de gameplay van Doom, beide ondergaan meerdere opnieuw uitvindingen over de 30-jarige geschiedenis van de franchise. Van zijn wortels in thrash metal, heeft Doom zich gewaagd door verschillende metalen subgenres, met als hoogtepunt de nieuwste aflevering, Doom: The Dark Ages, met zijn krachtige metalcore-invloeden.

In 1993 trok de soundtrack van de originele Doom zwaar uit de metalen reuzen van de late jaren 80 en vroege jaren 90. Co-maker John Romero heeft openlijk invloeden zoals Pantera en Alice in ketens aangehaald, die duidelijk zijn in nummers als "Untitled" voor de E3M1: Hell Keep Level, met een riff die opvallend lijkt op Pantera's "Mouth of War". De bredere Doom-score omarmde Thrash, echoënde de geluiden van Metallica en Anthrax, stuwde spelers door Mars 'gangen met een gevoel van urgentie die de snelle actie van de game weerspiegelde. De tijdloze soundtrack van componist Bobby Prince, een perfect aanvulling op het iconische gunplay van Doom.

DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots

6 afbeeldingen

Al meer dan tien jaar bleef de muziek van Doom harmoniseren met zijn gameplay, totdat de experimentele Doom 3 in 2004 ontstond. Dit overlevingshorror-geïnspireerde spel introduceerde een langzamer, meer opzettelijk tempo, waardoor een nieuw geluid nodig was. ID -software zocht inspiratie van Progressive Metal, wat resulteerde in een hoofdthema dat doet denken aan het album van Tool 2001, lateralus. Hoewel Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen voor het project, was het Chris Vrenna en Clint Walsh die uiteindelijk een score maakten die de griezelige sfeer van Doom 3 perfect aanvulde. Terwijl het ontwerp van Doom 3 als een anomalie onder zijn collega's werd beschouwd, was de soundtrack een passend experiment dat in de vroege jaren 2000 de zich ontwikkelde aard van zowel FPS -games als metalmuziek weerspiegelde.

Na een periode van ontwikkelingsuitdagingen keerde Doom in 2016 terug met een volledige facelift, waardoor het momentum van de oorsprong van 1993 werd omarmd. Regisseurs Marty Stratton en Hugo Martin, samen met componist Mick Gordon, creëerden een soundtrack die zowel hartverschillende als innovatief was, met elementen van Djent en de grenzen van zowel de schutter- als metalen genres verleggen. De score van Doom 2016 is een van de meest gevierde in de geschiedenis van de videogames geworden en legt een hoge lat voor het vervolg, Doom Eternal.

Doom Eternal, uitgebracht in 2020, zag Gordon's terugkeer, hoewel de laatste soundtrack het gevolg was van complexe onderhandelingen met ID -software. De score boog zich verder in metalcore en weerspiegelde de dominantie van het genre in de late jaren 2010 en begin 2020. Gordons werk met bands als Bring Me the Horizon en Architects beïnvloedde de soundtrack van Eternal, met verpletterende storingen en elektronische elementen. Hoewel nog steeds zwaar, voelde de soundtrack van Eternal lichter aan dan zijn voorganger, waarbij de opname van de game van platform- en puzzelsecties wordt weerspiegeld.

DOOM: The Dark Ages introduceert een vernieuwd gevechtssysteem, wat suggereert dat een soundtrack nodig is die overeenkomt met de brutaliteit en tegelijkertijd aanpasbaar blijft. Nieuwe componisten die de beweging afmaken, bekend om hun werk aan Borderlands 3 en het Callisto -protocol, zijn put uit een breed scala aan metaalinvloeden, verleden en heden. Het langzamere tempo en de nieuwe mechanica van de donkere eeuwen, zoals het Captain America-Like Shield, weerspiegelen het ontwerp van de oorspronkelijke Doom terwijl het dramatisch uitbreidt met Mechs en Fire-ademend draken. De soundtrack, met seismische storingen die doen denken aan geslagen losse gecombineerd met thrash-achtige momenten, belooft zowel zwaar als dynamisch te zijn.

Als Doom: The Dark Ages bouwt voort op de erfenis van de serie en introduceert opwindende nieuwe elementen zoals mythologische wezens en gigantische mechs, het loopt parallel met de evolutie van moderne metalmuziek. De bereidheid van het genre om te experimenteren met elektronische, hiphop- en hyperpop-elementen wordt weerspiegeld in Doom's gameplay-innovaties. Met zijn gunplay op de voorgrond belooft Doom: The Dark Ages een spannende ervaring te bieden, zowel in de gameplay als in zijn metal-geïnspireerde soundtrack, die fans mogelijk een nieuw favoriet "album" biedt om van te genieten in mei.