De nieuwe Oblivion ziet eruit als een remake maar speelt als een remaster

Toen Bethesda eerder deze week eindelijk de Oblivion onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 door Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige landschappen met lage resolutie, is tot nu toe omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel. Mijn verwachtingen voor remasters waren getemperd door eerdere ervaringen; Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered verschillen bijvoorbeeld nauwelijks van hun Xbox 360 -tegenhangers. Toch was het een openbaring om de keizerlijke stad te zien die ik bijna twee decennia geleden verkende in Unreal Engine 5 met Ray Tracing. Bovendien heeft de game verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe vraag me af te vragen of Bethesda en de ontwikkelaar van het project, virtuo's, het verkeerd hadden genoemd. Moet dit niet de Oblivion -remake zijn in plaats van geremasterd?

Het bleek dat ik niet de enige was met deze gedachte. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het eigenlijk recht doet." Aanvankelijk sceptisch over het Remaster -label, na enkele uren gameplay, werd het me duidelijk dat Oblivion Remastered er misschien uitziet als een remake, maar fundamenteel speelt als een remaster.

De reden * Oblivion * ziet eruit als een remake is eenvoudig: Virtuo's heeft elk actief zorgvuldig opnieuw ontworpen. Visueel is alles wat je op het scherm ziet gloednieuw - van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen. Deze revisie zorgt ervoor dat * Oblivion * voldoet aan moderne grafische normen, met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem waardoor elke pijl- en wapenstaking zich realistisch aanvoelen. Hoewel de NPC's dezelfde personages uit 2006 zijn, zijn hun modellen volledig nieuw. Deze indrukwekkende transformatie is bedoeld om het spel niet opnieuw te maken zoals het werd herinnerd, maar om het te verheffen om te voldoen aan de visuele normen van 2025. Als ik dit vóór de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor *The Elder Scrolls 6 *.

De veranderingen gaan echter verder dan visuals. Gevecht is aanzienlijk verbeterd, waardoor Swordplay zich aantrekkelijker voelt dan ooit. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en minigames, zijn vernieuwd. Het originele, problematische nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van de vergetelheid en de benaderingen van Skyrim . Sprinting is eindelijk toegevoegd. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -upgrades zou je kunnen beweren dat we in remake -territorium zijn.

Toch blijft het onderscheid tussen remakes en remasters troebel. Er zijn geen industriële standaarddefinities en termen worden vaak losjes gebruikt. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto- trilogie behouden bijvoorbeeld hun blocky PlayStation 2-tijdperk look met louter verouderde texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook wel een remaster genoemd, heeft daarentegen volledig nieuwe grafische activa en lijkt modern. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls Rebuild Games vanaf de grond maar blijven trouw aan de originelen. Resident Evil 2 herontwerp gameplay terwijl je vasthoudt aan de originele structuur, en Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte veranderen radicaal ontwerp, script en verhaal. Deze voorbeelden illustreren het ontbreken van een uniforme filosofie bij het definiëren van remakes.

Historisch gezien werd een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Deze definitie wordt verouderd. Een meer passende moderne definitie kan een remaster classificeren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met kleine kwaliteit van leven verbeteringen, terwijl een remake het spel volledig opnieuw ontwerpt. Onder deze definitie zou Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta worden beschouwd als remasters, waarbij de term "remake" wordt gereserveerd voor games die nieuwe interpretaties van oude ideeën bieden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Door deze definities toe te passen, is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Ondanks zijn nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing, behoudt het de kernmechanica en het gevoel van de originele 20-jarige game. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De kenmerken van dat tijdperk zijn duidelijk. Het laden van schermen verschijnt nog steeds achter elke deur, de overtuiging-minigame blijft verbijsterend ondanks de interface-upgrade, en de stadsontwerpen behouden hun simplistische, faseachtige kwaliteit. NPC's bewegen nog steeds onhandig en praten met een gebrek aan genade, en gevechten, hoewel verbeterd, voelt los. De game behoudt ook zijn originele bugs en glitches, waarbij hij zijn eigenzinnige charme behoudt.

Slechts enkele maanden geleden toonde Obsidian's Avowed een moderne kijk op enkele van de kernelementen van de Elder Scrolls . De dynamische gevechts- en exploratiesystemen maken Oblivion Remastered Feel gedateerd door vergelijking. Toch biedt Oblivion Remastered nog steeds veel in 2025. De wereld blijft betoverend, met zijn open velden vol mysteries en eigenaardigheden. De ambitieuze kenmerken, zoals dynamische kabouteroorlogen en boeiende queststructuren, vallen nog steeds op. De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend aan in het gaminglandschap van vandaag. De dialoog, het systeeminterconnectiviteit en het niveauontwerp zijn echter duidelijk gedateerd. Een remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden.

Wat denk je dat de nieuwe vergetelheid is? ------------------------------------------

Het is een remake. Het is een remaster. Het is iets anders en we hebben er een nieuw woord voor nodig.

Antwoord.

Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om te voldoen aan moderne kwaliteitsnormen. Klassieke films zoals Jaws en The Godfather in 4K zien er ongelooflijk uit, maar blijven producten van hun tijd. Oblivion is vergelijkbaar met deze herstelde klassiekers. Het duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste en herschept zijn "buitenkant" in een nieuwe motor, maar blijft een product van de jaren 2000 in de kern. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, beschreef het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en onwerkelijke 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers al bijna 20 jaar van houden."

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van erop te staan ​​dat het een remake is, moeten we het gebruiken als de benchmark voor remasters van andere grote AAA -bedrijven. Dit is de standaard die Mass Effect Legendary Edition had moeten ontmoeten, en wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn gericht. Oblivion Remastered is een werk van liefde, die eruit ziet als een remake gemaakt door gepassioneerde handen maar spelen als een remaster bewaard door toegewijde fans. Dit is precies hoe het zou moeten zijn.