Assassin's Creed 2 i 3: The Pinnacle of Series Writing

Jeden z najbardziej niezapomnianych momentów w całej serii Assassin's Creed pojawia się na początku Assassin's Creed 3, kiedy Haytham Kenway zakończy swoją misję zgromadzenia zespołu w Nowym Świecie. Początkowo gracze mogą pomylić tych sojuszników z zabójcami. Haytham, wyposażony w ukryte ostrze i posiadające ten sam urok, co ukochany audyt ezio, do tego momentu grał rolę bohatera, uwolniając rdzennych Amerykanów od niewoli i starają się z aroganckimi brytyjskimi czerwonoatami. Objawienie pojawia się, gdy wypowiada frazę: „Niech ojciec ustalenia nas poprowadzi”, wyjaśniając, że śledzimy templariuszy, zaprzysiężonych wrogów zabójców.

Ten zwrot pokazuje prawdziwy potencjał serii Assassin's Creed. Pierwsza gra wprowadziła angażującą przesłankę znalezienia, zrozumienia i eliminowania celów, ale brakowało jej głębi opowiadania historii, a zarówno Altaïr, jak i jego cele brakowało osobowości. Assassin's Creed 2 poprawił się, wprowadzając kultowe Ezio, chociaż jego przeciwnicy, jak Cesare Borgia w Assassin's Creed: Bracthood, zostali słabo rozwinięci. Dopiero Assassin's Creed 3, ustawiony podczas rewolucji amerykańskiej, Ubisoft zwrócił równą uwagę zarówno myśliwcom, jak i Hunted. Takie podejście stworzyło płynny przepływ narracji i zapewniło doskonałą równowagę między rozgrywką a historią, która nie została dopasowana.

Pomimo sukcesu obecnej epoki serii zorientowanej na RPG, wśród graczy i krytyków występuje konsensus, że Assassin's Creed odczuwa spadek. Dyskutowane są różne powody, takie jak coraz bardziej fantastyczne ustawienia z udziałem bogów takich jak Anubis i Fenrir, dodanie różnorodnych opcji romansowych i kontrowersyjne wykorzystanie postaci historycznych, takich jak Yasuke w cieniach zabójstwa. Uważam jednak, że źródłem tego spadku jest odejście od narracji opartych na postaciach, które zostały przyćmione przez ekspansywne elementy otwartego świata.

Z biegiem lat seria ewoluowała z oryginalnych korzeni przygodowych akcji, włączając elementy RPG, takie jak drzewa dialogowe, oparte na XP, pola łupowe, mikrotransakcje i dostosowywanie przekładni. W miarę powiększania się gry zaczęły być bardziej puste, nie tylko pod względem powtarzających się misji pobocznych, ale także w ich opowiadaniu.

Na przykład, podczas gdy Assassin's Creed Odyssey oferuje więcej treści niż Assassin's Creed 2, większość z nich wydaje się mniej dopracowana i mniej wciągająca. Elastyczność wyboru działań i dialogu twojej postaci, mającą na celu zwiększenie zanurzenia, często powoduje skrypty, które wydają się zbyt cienkie w wielu scenariuszach, pozbawione skoncentrowanej, podobnej do scenariuszy jakości wcześniejszych gier. Era akcji pozwala na dobrze zdefiniowane postacie, w przeciwieństwie do obecnych gier, w których bohaterowie muszą dostosować się do kaprysów graczy, które mogą rozcieńczyć rozwój postaci.

Ta zmiana doprowadziła do poczucia interakcji z ogólnymi NPC, a nie złożonymi postaciami historycznymi. W przeciwieństwie do tego Xbox 360/PS3 Series dostarczyła jedne z najbardziej przekonujących pism w grach, z namiętnych Ezio „Nie śledź mnie ani nikogo innego!” Przemówienie do przejmujących ostatnich słów Haytha do jego syna Connora:

„Nie myśl, że mam zamiar pieścić twój policzek i powiedzieć, że się myliłem. Nie będę płakać i zastanowię się, co mogło być. Jestem pewien, że rozumiem. Mimo to jestem z ciebie dumny. Wykazałeś wielkie przekonanie. Siła. Odwaga. Wszystkie szlachetne cechy. Powinienem był cię zabić dawno temu.”

Opowiadanie historii straciło również niuans. Współczesne gry często upraszczają konflikt, aby zabójcy byli dobrymi, a templariusze złe, podczas gdy wcześniejsze wpisy badały szare obszary między dwiema frakcjami. W Assassin's Creed 3 każdy templarium Connor pokonuje jego przekonania. William Johnson sugeruje, że templariusze mogliby zapobiec ludobójstwu na Indianach. Thomas Hickey krytykuje idealizm zabójców, a Benjamin Church twierdzi, że perspektywa określa moralność, wskazując, że Brytyjczycy postrzegają siebie jako ofiary. Haytham rzuca wyzwanie zaufaniu Connora do George'a Washingtona, wskazując na przyszłą despotyczną naturę nowego narodu, roszczenie potwierdzone, gdy ujawniono, że Waszyngton, a nie Charles Lee, nakazał spalanie wioski Connora. Pod koniec gry gracze mają więcej pytań niż odpowiedzi, wzbogacając narrację.

Zastanawiając się nad historią serialu, utwór „Ezio's Family” z Assassin's Creed 2, złożony przez Jespera Kyd, stał się tematem serii, ponieważ głęboko rezonował z graczami. Gry z czasów PS3, zwłaszcza Assassin's Creed 2 i 3, były zasadniczo oparte na postaciach, a „rodzina Ezio” wywołuje osobistą stratę Ezio, a nie tylko ustawienie renesansu. Chociaż doceniam rozległy budowanie świata i graficzne postępy w nowszych grach Assassin's Creed, mam nadzieję, że franczyza powróci do swoich korzeni, dostarczając skoncentrowane, skoncentrowane na postaci historii. Jednak na dzisiejszym rynku, zdominowanym przez ekspansywne otwarte światy i gry z ambicjami na żywo, taki zwrot może nie być uważany za „dobry biznes”.