Assassin's Creed 2 ve 3: Seri yazmanın zirvesi

Assassin's Creed serisindeki en unutulmaz anlardan biri, Haytham Kenway'in Yeni Dünya'da bir takım kurma görevini tamamladığı Assassin's Creed 3'ün başlangıcında ortaya çıkıyor. Başlangıçta, oyuncular bu müttefikleri suikastçılar için karıştırabilirler. Gizli bir bıçakla donatılmış ve sevgili Ezio Auditore ile aynı cazibeye sahip olan Haytham, bu noktaya kadar bir kahraman rolünü oynadı, Yerli Amerikalıları esaretten kurtardı ve kibirli İngiliz redcoats ile çatıştı. Vahiy, "Anlama Babası bize rehberlik etsin" ifadesini ortaya çıkardığında gelir ve Tapınakçıları, suikastçıların yeminli düşmanlarını takip ettiğimizi açıkça ortaya koyar.

Bu bükülme, Assassin's Creed serisinin gerçek potansiyelini sergiliyor. İlk oyun, hedefleri bulma, anlama ve ortadan kaldırma konusundaki ilgi çekici bir önerdi, ancak hem Altaïr hem de hedefleri kişiliğe sahip olmayan hikaye anlatımında derinlikten yoksundu. Assassin Creed 2, ikonik Ezio'yu tanıtarak gelişti, ancak Assassin Creed: Brotherhood'daki Cesare Borgia gibi rakipleri az gelişti. Assassin'in Creed 3'üne kadar Amerikan Devrimi sırasında ayarlanıncaya kadar Ubisoft hem avcılara hem de avcıya eşit dikkat göstermedi. Bu yaklaşım kesintisiz bir anlatı akışı yarattı ve henüz eşleşmemiş olan oyun ve hikaye arasında mükemmel bir denge kurdu.

Serinin mevcut RPG odaklı döneminin başarısına rağmen, oyuncular ve eleştirmenler arasında Assassin'in Creed'in bir düşüş yaşadığı konusunda bir fikir birliği var. Anubis ve Fenrir gibi tanrıları içeren giderek daha fantastik ortamlar, çeşitli romantizm seçeneklerinin eklenmesi ve Assassin's Creed Shadows'ta Yasuke gibi tarihsel figürlerin tartışmalı kullanımı gibi çeşitli nedenler tartışılmaktadır. Bununla birlikte, bu düşüşün kökü, geniş açık dünya unsurları tarafından gölgede kalan karakter güdümlü anlatılardan uzaklaştığına inanıyorum.

Yıllar geçtikçe, dizi diyalog ağaçları, XP tabanlı seviyelendirme, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme gibi RPG öğelerini dahil ederek orijinal aksiyon-macera köklerinden gelişti. Oyunlar büyüdükçe, sadece tekrarlayan yan görevler açısından değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da daha içi boş hissetmeye başladılar.

Örneğin, Assassin's Creed Odyssey, Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik sunarken, çoğu daha az cilalı ve daha az sürükleyici hissediyor. Daldırmayı geliştirmeyi amaçlayan karakterinizin eylemlerini ve diyaloğunu seçme esnekliği, genellikle daha önceki oyunların odaklanmış, senaryo benzeri kalitesinden yoksun, birden fazla senaryoda çok ince gerilmiş hisseden senaryolara neden olur. Aksiyon-macera dönemi, kahramanların oyuncu kaprislerine uyum sağlaması gereken mevcut oyunların aksine, karakter gelişimini sulandırabilecek iyi tanımlanmış karakterlere izin verdi.

Bu değişim, karmaşık tarihsel figürlerden ziyade genel NPC'lerle etkileşim duygusuna yol açmıştır. Buna karşılık, dizinin Xbox 360/PS3 dönemi, Ezio'nun tutkulu "Beni takip etmeyin, başka birini takip etmeyin!" Haytham'ın Oğlu Connor'a son sözlerine konuşma:

"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünme. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."

Hikaye anlatımı da nüansını kaybetti. Modern oyunlar genellikle suikastçıların iyi ve Tapınakçıların kötü olduğu çatışmasını basitleştirirken, daha önceki girişler iki grup arasındaki gri alanları araştırdı. Assassin's Creed 3'te her Templar Connor inançlarına meydan okuyor. William Johnson, Tapınakçıların Kızılderili soykırımını engelleyebileceğini öne sürüyor. Thomas Hickey suikastçıların idealizmini eleştiriyor ve Benjamin Kilisesi, perspektifin ahlakı tanımladığını ve İngiliz görüşünü kurban olarak gösterdiğini savunuyor. Haytham, Connor'un George Washington'a olan güvenine meydan okuyor ve yeni ulusun gelecekteki despotik doğasını ima ediyor, Washington'un Charles Lee'nin değil, Connor Köyü'nün yakılmasını emrettiğini ortaya koyduğunda doğrulandı. Oyunun sonunda, oyuncular cevaplardan daha fazla soru bırakarak anlatıyı zenginleştiriyorlar.

Jesper Kyd tarafından bestelenen Assassin's Creed 2'den "Ezio'nun Ailesi" dizisi üzerine yansıtan, oyuncularla derinden yankılandığı için serinin teması oldu. PS3 dönemi oyunları, özellikle Assassin's Creed 2 ve 3, temelde karakter odaklı, "Ezio'nun ailesi" sadece Rönesans ortamından ziyade Ezio'nun kişisel kaybını uyandırdı. Yeni Assassin's Creed oyunlarındaki geniş dünya inşası ve grafik gelişmelerini takdir etsem de, umarız franchise odalarına dönecek ve odaklanmış, karakter merkezli hikayeler sunacak. Bununla birlikte, bugünün pazarında, geniş açık dünyaların ve canlı hizmet hırslarına sahip oyunların egemen olduğu, böyle bir geri dönüş "iyi iş" olarak kabul edilemez.