Spelen als Yasuke in Shadows voelt niet als Assassin's Creed, hij is iets nieuws

Dankzij een hernieuwde focus op de kernconcepten die de serie definieerden, levert Assassin's Creed Shadows de meest bevredigende ervaring die de franchise in jaren heeft gezien. Het spel introduceert opnieuw een vloeistofparkour -systeem dat doet denken aan eenheid , waardoor spelers naadloos overstappen van grondniveau naar kasteel daken. Een grijphaak verbetert deze ervaring verder, waardoor de beklimming naar strategische uitkijkpunten nog sneller wordt. Wanneer je op een koord hoog boven je vijanden zat, ben je gewoon een druppel verwijderd van het uitvoeren van de perfecte moord - zolang je maar speelt als NAOE, een van de hoofdrolspelers van het spel. Schakel echter over naar Yasuke, de tweede hoofdrolspeler, en je staat voor een compleet andere ervaring.

Yasuke is langzaam, onhandig en kan niet stil doden. Zijn klimvaardigheden zijn meer verwant aan die van een voorzichtige oudere persoon dan een behendige moordenaar. Deze ontwerpkeuze van Ubisoft is zowel verbijsterend als fascinerend. Spelen als Yasuke voelt alsof je buiten de traditionele Assassin's Creed -ervaring stapt.

Aanvankelijk was het grimmige contrast tussen de vaardigheden van Yasuke en de kernfilosofie van de serie frustrerend. Waarom een ​​Assassin's Creed -hoofdrolspeler opnemen die worstelt om te klimmen en geen stille verwijdering kan uitvoeren? Hoe meer tijd doorgebracht met Yasuke, hoe duidelijker zijn doel wordt. Hij behandelt belangrijke kwesties waarmee de serie de afgelopen jaren is worstelen.

Je kunt pas enkele uren na de campagne als Yasuke spelen, na je eerste uren te hebben besteed aan het besturen van NAOE, een snelle shinobi die het Assassin -archetype beter belichaamt dan elke hoofdrolspeler in een decennium. De overgang naar Yasuke is schokkend. Deze torenhoge samurai is te opvallend om door vijandelijke kampen te sluipen en worstelt om zelfs de eenvoudigste structuren te beklimmen. Zijn langzame en precaire beweging op daken introduceert een opzettelijke wrijving, waardoor schaalomgevingen als een karwei aanvoelen.

Hoewel Yasuke niet gedwongen is om op de grond te blijven, duwt het ontwerp van de game hem in die richting, en beperkt zijn toegang tot hoge uitkijkpunten en dus zijn vermogen om te plannen en strategiseren. In tegenstelling tot NAOE, die Eagle Vision kan gebruiken om vijanden te benadrukken, heeft Yasuke niet zo'n voordeel en vertrouwt hij uitsluitend op zijn ruwe kracht.

Assassin's Creed is van oudsher over heimelijke moorden en verticale verkenning - concepteert dat Yasuke direct tegen is. Spelen als hij voelt meer verwant aan Ghost of Tsushima dan Assassin's Creed , met de nadruk op felle gevechten over stealth. Yasuke's gameplay dwingt spelers om hun aanpak te heroverwegen en de historische bewegingsvrijheid van de serie uit te dagen. Eerdere protagonisten kunnen elke structuur moeiteloos schalen, maar Yasuke vereist dat spelers specifieke paden vinden die voor hem zijn ontworpen, waardoor verkenning nadenkender en boeiender wordt.

Deze paden leiden Yasuke naar zijn doelstellingen, maar beperken zijn algehele vrijheid, waardoor het moeilijker wordt om strategisch hoog te krijgen. Zijn enige stealth -vermogen, de "brute moord" vaardigheid, is verre van onopvallend en dient als een gevechtsopener in plaats van een stille takedown. Maar wanneer gevechten ontstaan, levert Shadows enkele van de beste zwaardvechters die de serie in meer dan tien jaar heeft gezien. Elke staking is doelgericht, met een verscheidenheid aan technieken, van brute rushes tot het bevredigen van ripostes, met als hoogtepunt dramatische afwerkingsbewegingen.

Het ontwerp van Yasuke staat niet alleen in contrast met de stealth -benadering van NAOE, maar scheidt ook gevechten en stealth in verschillende ervaringen. In eerdere games zoals Origins , Odyssey en Valhalla overschaduwden direct conflict vaak stealth. Shadows corrigeert dit met behulp van het dubbele hoofdrolspelersysteem; De kwetsbaarheid van NAOE zorgt ervoor dat ze niet langdurig gevecht kan voeren, waardoor spelers worden gedwongen te vertrouwen op stealth en herpositionering. Yasuke, aan de andere kant, biedt een pauze van deze spanning met zijn gevechtsvaardigheden, versterkt door een rijke vaardigheidsboom die na verloop van tijd ontgrendelt.

Ondanks de intentionaliteit achter het ontwerp van Yasuke, blijft zijn pasvorm binnen het Creed -framework van de Assassin twijfelachtig. De serie ging altijd over stealth en verticale verkenning, elementen die Yasuke inherent verzet. Terwijl personages als Bayek en Eivor zich waagden in actie-zwaar territorium, behielden ze nog steeds de belangrijkste moordenaar. Yasuke worstelt als samurai met de fundamentele gameplay -mechanica van Assassin's Creed .

De echte uitdaging voor Yasuke is de aanwezigheid van NAOE, die een superieure ervaring biedt. Mechanisch is NAOE een van de beste hoofdrolspelers die de serie in jaren heeft gezien. Haar stealth toolkit, gecombineerd met de verticale architectuur van Sengoku -periode Japan, vervult de belofte van Assassin's Creed - een zeer mobiele stille moordenaar. NAOE profiteert ook van de ontwerpveranderingen die Yasuke vormen, waardoor meer strategisch klimmen nodig zijn en toch een snelle beweging mogelijk maakt. Haar gevecht is net zo impactvol als die van Yasuke, hoewel minder duurzaam.

Het ontwerp van NAOE roept de vraag op: Waarom kiezen voor Yasuke als je als NAOE kunt spelen? De poging van Ubisoft om twee verschillende speelstijlen aan te bieden met Yasuke en NAOE is bewonderenswaardig, maar het creëert een tweesnijdend zwaard. Yasuke's unieke benadering van gameplay is meeslepend en een primeur voor de serie, maar het verzet zich tegen de fundamentele elementen van Assassin's Creed . Terwijl ik terugkeert naar Yasuke voor de sensatie van gevechten, is het door NAOE dat ik de wereld van Shadows echt zal verkennen. Spelen als NAOE voelt als het spelen van Assassin's Creed .