"Blades of Fire: Exclusive First Look"

Toen ik ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, had ik aanvankelijk verwacht dat het het eerdere werk van de studio aan Castlevania: Lords of Shadow zou weerspiegelen, misschien bijgewerkt met de moderne stijl van God of War . Na een uur merkte ik dat ik dacht dat het meer verwant was aan een zielsachtig spel, zij het waar de statistieken focus waren ingebed in de wapens in plaats van een traditioneel RPG -karakterblad. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur realiseerde ik me dat Blades of Fire een spel is dat zowel op bekende grond is en op unieke manieren innoveert, wat resulteert in een frisse en boeiende benadering van het actie-avontuur genre.

Hoewel het geen directe kloon van Sony Santa Monica's God of War , deelt Blades of Fire veel overeenkomsten op het eerste gezicht. De game heeft een donkere fantasie-setting, krachtige stakingen en een camera van een derde persoon die je dicht bij de actie houdt, die doet denken aan de Noorse avonturen van Kratos. In de loop van de demo navigeerde ik op een labyrintische kaart vol met schatkisten, geholpen door een jonge metgezel die assisteerde bij het oplossen van puzzels. We zochten naar een vrouw van de wildernis die woonde in een huis dat op een gigantisch wezen was gemonteerd. De game voelt soms te vertrouwd, vooral als je de elementen van de catalogus van FromSoftware beschouwt, zoals aambeeldvormige checkpoints die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden bijvullen wanneer ze op rusten.

De wereld van de game roept een fantasie -sfeer uit de jaren 80 op. Je zou je gemakkelijk kunnen voorstellen dat Conan de barbaars past bij zijn gespierde soldaten, terwijl de orang-oetan-achtige vijanden die op bamboe pogo-sticks stuiteren, niet misplaatst lijken in het labyrint van Jim Henson. Het verhaal heeft ook een retro -gevoel: een slechte koningin heeft staal in steen veranderd, en het is aan jou, Aran de Lira, een smid -halfgod, om haar te verslaan en het metaal van de wereld te herstellen. Ondanks zijn old-school charme, ben ik sceptisch over het verhaal, de personages en het schrijven dat ik boeiend genoeg ben. Ze voelen erg "videogame-y", die doen denken aan vele vergeten Xbox 360 ERA-verhalen.

De mechanische innovaties van de game zijn waar vuurbladen helderste schijnt. Het beschikt over een gevechtssysteem gecentreerd rond directionele aanvallen die elke gezichtsknop op de controller gebruiken. Op een PlayStation -controller richt tikken op Triangle zich op het hoofd, Cross richt zich op de romp, terwijl vierkant en cirkel naar links en rechts veegt. Door de houding van een vijand zorgvuldig te observeren, kunt u hun verdediging doorbreken. Als een soldaat bijvoorbeeld een mes omhoog houdt om hun gezicht te beschermen, kunt u laag richten en hun darmen raken, wat resulteert in bevredigende viscerale effecten, met bloed spottend door de toegebrachte wonden.

Het gevechtssysteem valt echt op in bepaalde situaties. De eerste grote baas van de demo, een kwijlende trol, had een secundaire gezondheidsbalk die pas kon worden uitgeput na het uiteenvallen ervan. Het ledemaat dat u verwijdert, hangt af van uw aanvalshoek, zodat ik een rechterhandsaanval kan gebruiken om de linkerarm te verbreken, waardoor de trol effectief wordt ontwapend. Nog dramatischer, je kunt het hele gezicht van de trol afsnijden, het blind maken en zwaaiend totdat het zijn ogen regenereert.

Je wapens in bladen van vuur vereisen veel aandacht in vergelijking met de meeste games. Gekleurde wapens worden saai met gebruik en vermindert schade incrementeel bij elke staking. Dit vereist het slijpen van je mes met een steen of schakel van houding, omdat de rand en de punt onafhankelijk slijten. Deze monteur voegt een tastbaar gevoel toe aan de wapens, beïnvloed door je gevechtsstijl.

Net als in Monster Hunter , moet je tijdens de gevecht momenten vinden om je zwaard te slijpen. Alle wapens hebben echter een duurzaamheidsmeter die in de loop van de tijd uitgeput, ongeacht het onderhoud. Wanneer een wapen breekt, kunt u het repareren op een aambeeldcontrolepunt of smelten om een ​​nieuwe te maken, wat leidt tot de belangrijkste en innovatieve functie van Blades of Fire : The Forge.

MercurySteam heeft een uitgebreid wapenschermsysteem ontwikkeld. In plaats van nieuwe wapens in de wereld te vinden, begint het leven van elk wapen bij de smidse. U begint met het selecteren van een basissjabloon, die Aran op een schoolbord schetst, en vervolgens tweak en wijzigt u deze. Bij het ontwerpen van een speer kunt u bijvoorbeeld de lengte van de paal en de vorm van de speerpunt aanpassen, die de statistieken van het wapen beïnvloeden. Een langere paal verhoogt het bereik van de speer, terwijl de vorm van het hoofd zijn bekwaamheid in het snijden of piercing bepaalt. Verschillende materialen beïnvloeden het gewicht van het wapen en beïnvloeden de eisen van het uithoudingsvermogen. Dit proces geeft je het gevoel dat je echt je wapen maakt, en je kunt zelfs je creatie noemen.

Het knutselsysteem eindigt niet met ontwerp. Je moet dan fysiek het wapen op een aambeeld smeden door een gedetailleerde minigame, waarbij je de lengte, kracht en hoek van elke hameraanslag regelt. Het doel is om een ​​gebogen lijn op het scherm te matchen door verticale balken te rangschikken, vergelijkbaar met een grafische gelijkmaker. Het overwerken van het staal verzwakt het wapen, dus je streeft ernaar de lijn te matchen met zo min mogelijk stakingen. Uw prestaties worden beoordeeld met sterren en bepaalt hoeveel reparaties uw wapen kunnen weerstaan ​​voordat u permanent brak.

Hoewel ik het concept van Forge en de introductie van vaardigheden in het waarderen van wat typisch een menu-gedreven systeem is, voelde de minigame na verschillende pogingen frustrerend complex. De verbinding tussen de gebieden die ik sloeg en de resulterende metalen vorm was niet duidelijk. Ik hoop op verbeteringen of een betere tutorial vóór de lancering van de game, omdat het jammer zou zijn voor zo'n innovatieve functie om te worden gehinderd door verwarring.

Het concept van de Forge reikt verder dan het bereik van een demo van drie uur. MercurySteam wil je een diepe gehechtheid vormen aan de wapens die je maakt, waardoor ze worden gedragen tijdens een reis waarvan ze beweren dat het "niet minder dan 60-70 uur" zal duren. Terwijl je verkent en nieuwe metalen vindt, kun je je wapens opnieuw ontstaan ​​om hun eigenschappen te verbeteren, waardoor ze effectief blijven tegen nieuwe uitdagingen. Deze band met uw bewapening wordt versterkt door het doodssysteem; Bij nederlaag laat je je wapen vallen en zonder respawnen zonder.

Deze monteur is geïnspireerd door Dark Souls , maar bouwt voort op een meer betekenisvolle verbinding: terwijl verloren zielen kunnen worden herwonnen door gevechten, is een zorgvuldig vervaardigd zwaard waarmee je verbonden bent onvervangbaar. Gelukkig blijven gevallen wapens in de wereld, dus je uitdaging is om ze op te halen. Ik wil graag zien hoe dit zich afspeelt over de volledige campagne en of teruggaan je in staat stelt om te herstellen en wapens te herschikken van eerder in je reis.

Het is geen verrassing dat MercurySteam meerdere ideeën opneemt van Dark Souls en zijn opvolgers, gegeven van de belangrijke invloed van Software op actiegames. Blades van vuur is ook een spirituele opvolger van Blade of Darkness , een spel uit de vroege jaren 2000 ontwikkeld door de oprichters van Mercurysteam, die sommigen beschouwen als een voorloper van de Souls -serie. In veel opzichten bouwen de ontwikkelaars voort op hun werk uit het verleden terwijl ze vooruitgang van andere studio's opnemen.

Gedurende mijn speeltijd voelde ik de invloed van de inspiratie van Mercurysteam - van de brutale gevecht van Blade of Darkness , tot de innovaties van FromSoftware en het World Design of God of War . Toch definiëren deze invloeden geen vuurbladen . In plaats daarvan worden ze opnieuw geïnterpreteerd als onderdeel van een breder wandtapijt van ideeën, waardoor bladen van vuur zijn eigen unieke identiteit kan uitharden.

Ik heb me zorgen-ik ben niet zeker of deze generieke Dark Fantasy World een avontuur van 60 uur kan ondersteunen, en binnen drie uur kwam ik drie keer dezelfde miniboss tegen en riep ik vragen op over de variëteit van de game. De diepte van de relatie tussen je vervalste messen en de vijanden waarmee je wordt geconfronteerd, heeft me echter volledig geïntrigeerd. In een tijdperk waar complexe en vaak stompe games zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream succes hebben gevonden, heeft Blades of Fire het potentieel om een ​​fascinerend nieuw element aan het gaminglandschap toe te voegen.